کمپین ۱۰۰ کرسی برای زنان چرا به وجود آمد؟
ضرورت حضور ۳۰درصدی زنان در انتخابات مجلس دهم شورای اسلامی ماه‌هاست که دهان به دهان می‌چرخد و کار تا جایی پیش رفته است که حتی زمزمه‌های تشکیل حزبی «زنانه» شنیده می‌شود. اما نسخه چگونگی حضور حداکثری زنان درکرسی‌های مجلس دهم، به وسیله ثبت نام هر چه بیشتر کاندیدا پیچیده می‌شود. با این حال همه چیز منوط به این است که لیست‌های ائتلاف، ظرفیت ۳۰درصدی زنان را در خود جای بدهند. چه سرنوشتی در انتظار صندلی‌های زنان است؟
کمپین صد کرسی برای زنان مقدمه‌ای است که بانوان فعال سیاسی برای پذیرش این ظرفیت در نظر گرفته‌اند. هیچ گاه حضور ۳۰درصدی زنان در میان صندلی‌های مجلس، تا این حد به صورت صریح عنوان نشده بود. نقطه آغاز این جریان (کمپین صد کرسی) را می‌توان از مرور عملکرد فعلی زنان مجلس نهم شورای اسلامی دانست. مخالفت‌های مکرر با طرح‌های ارائه شده از سوی دولت و نپرداختن به مطالبات عموم جامعه به خصوص زنان از جمله این عملکردهاست. در واقع، « اثرگذاری» زنان بهارستانی، نقطه عطف و یکی از مهم‌ترین ملاک‌های انتخابات مجلس دهم به شمار می‌رود و در عین حال، جرقه بزرگی بود برای ایجاد کمپین ۱۰۰ کرسی.
شناسایی زنان توانمند، از راه‌حل‌هایی بود که برای حضور ۳۰درصدی زنان در مجلس شورای اسلامی معرفی می‌شد. در این میان گروه‌های فعال حقوق زنان، این رسالت را برعهده داشتند تا به توانمند شدن زنان کمک کنند. «۱۰۰ کرسی برای زنان» کار را برای آنان سخت‌تر ساخت. پردیس عامری، فعال حقوق زنان در این خصوص به «تابناک» می‌گوید: «چندی قبل طرح ایجاد کمپین ۱۰۰ کرسی برای زنان، منجر به ایجاد موج‌های مخالف و موافق زیادی دراین‌باره شد. علی‌رغم اینکه به نظر نمی‌رسد تاکنون چنین کمپینی به طور جدی شکل گرفته باشد. اما آنچه مطرح شد منجر به نوعی جریان سازی در مسیر ترغیب زنان شهرهای مختلف کشور برای درک چرایی و چگونگی این ورود گسترده، راهکاریابی در این راستا و شناخت موانع و دلایل مقاومت در برابر اینگونه طرح‌ها شده است».
عامری با اشاره به ضرورت جریان سازی و توجه جامعه به این مطالبه بیان می‌کند: « آنچه این روزها به مثابه خیز زنان برای تصاحب کرسی‌های مجلس دهم مطرح می‌شود و توسط فعالان مدنی، اجتماعی و سیاسی زنان و سایر موافقین این نگرش تقویت می‌شود، مشارکت سیاسی زنان ایرانی در راستای تحقق اهداف توسعه‌گرایانه کشور است. اهداف دغدغه مندانی که ابتدا این مفهوم را وارد گفتمان سیاسی مطالبات زنان کردند، تشویق حضور زنان به عنوان بخش مهمی ازسرمایههای انسانی دراداره کشور بوده است که امید است با کاندیداتوری گسترده و ورود زنان به مجلس طی انتخابات مجلس پیش رو، تجلی یابد. اشاراتی که در ماه‌های اخیر درسخنان رهبر جمهوری اسلامی و مسئولان کشور به واژه‌هایی همچون دولت زنان ایرانی شده است، وعده‌های ریاست جمهوری و تاکید شورای نگهبان به برقراری عدالت در انتخابات مجلس آتی، نیز می‌توانند دلایل ضروری دیده شدن این جریان‌سازی‌های توسعه محور باشند».
این پژوهشگر با بیان اینکه احزاب و گروه‌ها موظف به حمایت از زنان شایسته و جذب آنان درون خود هستند، به ما می‌گوید: «از آنجا که همواره در اکثریت احزاب نیز، سهم زنان براساس تشخیص و خواست مردانه تعیین شده، راه اساسی و زیرساختی برای حضور بیشتر زنان در مجلس و مراکز دولتی، تدبیر اندیشی و سیاست‌اندیشی‌هایی از مسیر مصوب کردن قانون‌های حمایتی درباره حضور سیاسی زنان است که لازم است به منزله هدف بلند مدت مطالبات زنان و دغدغه مسئولان این حوزه قرار گیرد. اما در کوتاه مدت، ایجاد موج حمایت عمومی از کاندیداتوری تمام زنان شایسته و حائز شرایط، در به عرصه عمومی بازگرداندن آن‌ها که از بهبود وضعیت و دستیابی به سهم مشارکت خود در حوزه سیاسی قطع امید کرده‌اند، نه تنها مفید بلکه ضروری به نظر می‌رسد. با توجه به ایستارهای فرهنگی که برخی از آن‌ها به غلط در توده جامعه نهادینه شده و حضور زنان را در مناصب سیاسی برنمی تابند، آموزش و فرهنگ سازی عمومی وکارشناسی شده نیز از اقدامات اثرگذار در این راستا به شمار می‌آیند. همچنین فرصت خوبی است که رئیس دولت اعتدالگرا که تاکنون بیشتر به سیاست‌های خارجی کشور پرداخته است، در این برهه حساس به حمایت از مشارکت سیاسی جامعه زنان در سطح نخبگان بپردزاد و از این طریق حسن نیت خود را اثبات کرده و این نیم جمعیت کشور را در مسیر دستیابی به توسعه همراه کند».
حسن روحانی چندی پیش گفت: «باید جمعیت ۵۰درصدی زنان را مورد توجه قرار دهیم. حتی باید امروز در برخی مشاغل مدیریتی سهمی برای زنان قائل شویم. با یک عقبماندگی مزمن تاریخی در این زمینه مواجهیم و باید این عقبماندگی جبران شود. در دولت تدبیر و امید در عرصه مدیریت، جنسیت معیار نخواهد بود». در این میان باید منتظر بمانیم و ببینیم آیا با رایزنی‌های صورت گرفته با شورای نگهبان و از سوی دیگر لیست‌های ائتلافی، این «عقبماندگی تاریخی» جبران خواهد شد؟
کمپین صد کرسی برای زنان مقدمه‌ای است که بانوان فعال سیاسی برای پذیرش این ظرفیت در نظر گرفته‌اند. هیچ گاه حضور ۳۰درصدی زنان در میان صندلی‌های مجلس، تا این حد به صورت صریح عنوان نشده بود. نقطه آغاز این جریان (کمپین صد کرسی) را می‌توان از مرور عملکرد فعلی زنان مجلس نهم شورای اسلامی دانست. مخالفت‌های مکرر با طرح‌های ارائه شده از سوی دولت و نپرداختن به مطالبات عموم جامعه به خصوص زنان از جمله این عملکردهاست. در واقع، « اثرگذاری» زنان بهارستانی، نقطه عطف و یکی از مهم‌ترین ملاک‌های انتخابات مجلس دهم به شمار می‌رود و در عین حال، جرقه بزرگی بود برای ایجاد کمپین ۱۰۰ کرسی.
شناسایی زنان توانمند، از راه‌حل‌هایی بود که برای حضور ۳۰درصدی زنان در مجلس شورای اسلامی معرفی می‌شد. در این میان گروه‌های فعال حقوق زنان، این رسالت را برعهده داشتند تا به توانمند شدن زنان کمک کنند. «۱۰۰ کرسی برای زنان» کار را برای آنان سخت‌تر ساخت. پردیس عامری، فعال حقوق زنان در این خصوص به «تابناک» می‌گوید: «چندی قبل طرح ایجاد کمپین ۱۰۰ کرسی برای زنان، منجر به ایجاد موج‌های مخالف و موافق زیادی دراین‌باره شد. علی‌رغم اینکه به نظر نمی‌رسد تاکنون چنین کمپینی به طور جدی شکل گرفته باشد. اما آنچه مطرح شد منجر به نوعی جریان سازی در مسیر ترغیب زنان شهرهای مختلف کشور برای درک چرایی و چگونگی این ورود گسترده، راهکاریابی در این راستا و شناخت موانع و دلایل مقاومت در برابر اینگونه طرح‌ها شده است».
عامری با اشاره به ضرورت جریان سازی و توجه جامعه به این مطالبه بیان می‌کند: « آنچه این روزها به مثابه خیز زنان برای تصاحب کرسی‌های مجلس دهم مطرح می‌شود و توسط فعالان مدنی، اجتماعی و سیاسی زنان و سایر موافقین این نگرش تقویت می‌شود، مشارکت سیاسی زنان ایرانی در راستای تحقق اهداف توسعه‌گرایانه کشور است. اهداف دغدغه مندانی که ابتدا این مفهوم را وارد گفتمان سیاسی مطالبات زنان کردند، تشویق حضور زنان به عنوان بخش مهمی ازسرمایههای انسانی دراداره کشور بوده است که امید است با کاندیداتوری گسترده و ورود زنان به مجلس طی انتخابات مجلس پیش رو، تجلی یابد. اشاراتی که در ماه‌های اخیر درسخنان رهبر جمهوری اسلامی و مسئولان کشور به واژه‌هایی همچون دولت زنان ایرانی شده است، وعده‌های ریاست جمهوری و تاکید شورای نگهبان به برقراری عدالت در انتخابات مجلس آتی، نیز می‌توانند دلایل ضروری دیده شدن این جریان‌سازی‌های توسعه محور باشند».
این پژوهشگر با بیان اینکه احزاب و گروه‌ها موظف به حمایت از زنان شایسته و جذب آنان درون خود هستند، به ما می‌گوید: «از آنجا که همواره در اکثریت احزاب نیز، سهم زنان براساس تشخیص و خواست مردانه تعیین شده، راه اساسی و زیرساختی برای حضور بیشتر زنان در مجلس و مراکز دولتی، تدبیر اندیشی و سیاست‌اندیشی‌هایی از مسیر مصوب کردن قانون‌های حمایتی درباره حضور سیاسی زنان است که لازم است به منزله هدف بلند مدت مطالبات زنان و دغدغه مسئولان این حوزه قرار گیرد. اما در کوتاه مدت، ایجاد موج حمایت عمومی از کاندیداتوری تمام زنان شایسته و حائز شرایط، در به عرصه عمومی بازگرداندن آن‌ها که از بهبود وضعیت و دستیابی به سهم مشارکت خود در حوزه سیاسی قطع امید کرده‌اند، نه تنها مفید بلکه ضروری به نظر می‌رسد. با توجه به ایستارهای فرهنگی که برخی از آن‌ها به غلط در توده جامعه نهادینه شده و حضور زنان را در مناصب سیاسی برنمی تابند، آموزش و فرهنگ سازی عمومی وکارشناسی شده نیز از اقدامات اثرگذار در این راستا به شمار می‌آیند. همچنین فرصت خوبی است که رئیس دولت اعتدالگرا که تاکنون بیشتر به سیاست‌های خارجی کشور پرداخته است، در این برهه حساس به حمایت از مشارکت سیاسی جامعه زنان در سطح نخبگان بپردزاد و از این طریق حسن نیت خود را اثبات کرده و این نیم جمعیت کشور را در مسیر دستیابی به توسعه همراه کند».
حسن روحانی چندی پیش گفت: «باید جمعیت ۵۰درصدی زنان را مورد توجه قرار دهیم. حتی باید امروز در برخی مشاغل مدیریتی سهمی برای زنان قائل شویم. با یک عقبماندگی مزمن تاریخی در این زمینه مواجهیم و باید این عقبماندگی جبران شود. در دولت تدبیر و امید در عرصه مدیریت، جنسیت معیار نخواهد بود». در این میان باید منتظر بمانیم و ببینیم آیا با رایزنی‌های صورت گرفته با شورای نگهبان و از سوی دیگر لیست‌های ائتلافی، این «عقبماندگی تاریخی» جبران خواهد شد؟
نظر شما
