مگذر ای یار و درین واقعه مگذار مرا
چون شدم صید تو برگیر و نگهدار مرا
اگرم زار کُشی میکُش و بیزار مشو
زاریام بین و از این بیش میازار مرا
(خواجوی کرمانی، قرن هفتم، غزلیات)