برائت از احمدی‌نژاد محبوبیت نمی‌آورد

در کتاب خواندنی «پیر پرنیان‌اندیش» جناب «سایه» از دو نفر به شدت با احترام یاد می‌کند؛ یکی تاجری که به هنگام فرار شاه جوان از ایران پیش از کودتای بیست و هشتم مرداد ۳۲ به سراغ شاه می‌رود و مبلغ کلانی را در اختیار او قرار می‌دهد تا شاه فراری در سر و سامان دادن به اوضاع آشفته خود خیلی درمانده نشود. و دومی هم یک نظامی است که هنگام محاکمه دکتر مصدق در دادگاه نظامی همچنان به او احترام می‌گذارد و وقتی او را برای شهادت احضار می‌کنند تمام‌قد جلوی مصدق می‌ایستد و به او احترام نظامی می‌گذارد. جناب ابتهاج به دلیل علایق سیاسی‌اش، نباید به تاجری که به شاه فراری کمک کرده دلبستگی خاصی داشته باشد اما آن تاجر را همان‌قدر احترام می‌کند که آن نظامی را. چرا؟ آن دو شخصیت علی‌رغم تفاوت دیدگاه سیاسی هر دو در عقیده خود راسخ بودند و صادق. هیچ‌کدام نان به نرخ روز خور و عضو حزب باد نبودند و به همین علت علی‌رغم همه تفاوت‌هایشان قابل احترامند. این مقدمه کوتاه را گفتم تا بگویم کسانی که بعد از دو سال و اندی از پایان دوره ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد تازه به این فکر افتاده‌اند که علیه او سخن بگویند و از این راه دوباره خود را به اهل قدرت نزدیک کنند چه وضعیت رقت‌باری دارند. طرف چنان خودش را به آغوش رئیس‌جمهور پرتاب کرده کأنّه یوسف گمگشته پس از سال‌ها دوری یعقوب را بازیافته و چنان او را سخت فشرده که هرآینه بیم شکستن استخوان‌های طرف مقابل می‌رفته و حالا به گونه‌ای سخن می‌گوید که انگاری زن و بچه‌اش را به اسیری برده بودند و فقط در صورتی حاضر به آزادی گروگان‌ها می‌شدند که او در مقابل رسانه‌های جمعی خود را در آغوش رئیس‌جمهور بیندازد. بازیگری که همه شهرتش را مدیون بازی در همان فیلم بی‌ارزش سیاسی است که حالا منتقدش شده، بعد از اینکه خاطرش جمع شده که حالا حالاها سر و کله احمدی‌نژاد و دوستانش در فضای سیاسی کشور پیدا نمی‌شود جوری درباره بازی در آن فیلم صحبت می‌کند که پنداری اگر در آن حضور پیدا نمی‌کرد مستقیم می‌فرستادندش سینه دیوار و گلوله‌بارانش می‌کردند. سیاست‌مداری که همه آوازه خود را در عالم سیاست مدیون معجزه هزاره سوم است و اگر همای اوج سعادت بر شانه‌های احمدی‌نژاد نمی‌نشست او نیز راه یافتن به میدان پاستور را حتی در خواب نمی‌دید، چنان درباره رئیس‌جمهور پیشین حرف می‌زند که هرکس نداند گمان می‌برد او در همه آن هشت سال عَلَم مبارزه علیه دولت وقت برافراشته بود و فقط کسی نبود به یاری‌اش بشتابد. فقط جهت اطلاع، از آن دسته عزیزانی که فکر می‌کنند با این دشنام‌های کیلویی به احمدی‌نژاد می‌توانند دلِ مردم را به دست بیاورند عرض می‌کنم که اتفاقا اگر بر سر موضع پیشین خود بمانند عزیزترند. منتقدان احمدی‌نژاد با همه انتقادهایی که به او وارد می‌دانستند از یک اخلاق او به نیکی یاد می‌کردند و آن هم اینکه اگر به کسی یا علی بگوید تا آخر با او می‌ماند. و دیدیم که در برخی موارد حقیقتا چنین بود. او وظیفه خود می‌دانست از کسانی که به او منتسب هستند دفاع کند. نمی‌گویم این اخلاق خوب است یا بد اما در نظر بسیاری از ایرانی‌ها اخلاق پسندیده‌ای است و اگر کسی می‌خواهد در نظر مردم قهرمان جلوه کند و با دوز و کلک هم که شده به قلب آنان راه پیدا کند بهتراست از همان مثالِ: گر جهنم می‌روی مردانه رو، پیروی کند. (منبع: خبرآنلاین)