سنتور نواز نامی ایران

فرامرز پایور نوازنده سنتور و ردیف‌دان و نواساز و تصنیف‌ساز نامدار موسیقی ایران ۲۱ بهمن سال ۱۳۱۱ در تهران به دنیا آمد. در سن ۱۷ سالگی، آموزش موسیقی را نزد استاد ابوالحسن صبا آغاز کرد و همچنین از محضر استادانی چون عبدالله دوامی و نورعلی خان برومند بهره برد. هنگامى که برای فراگیری سنتور به کلاس درس استاد ابوالحسن صبا رفت، سه سال از درگذشت آخرین بازمانده سنتورنوازان افسانه‌ای از نسل قدیم، استاد حبیب سماعی، می‌گذشت. فرامرز پایور، یکی از برجسته‌ترین شاگردان استاد صبا شد و تا سال ۱۳۳۶ که استاد صبا درگذشت، از آموزش‌های وی بهره برد. پایور اولین سنتورنوازی بود که روى سنتور، نواسازى مى‌کرد و تنها در پى بداهه‌نوازی نبود. به بیان دیگر، اولین آهنگ‌سازى بود که ساز تخصصى او، سنتور بود. در طول سال‌های سکونتش در انگلستان تلاش فراوانی برای معرفی موسیقی ایرانی و سنتور به محافل دانشگاهى انگلستان انجام داد.
پایور را باید از نخستین رواج‌دهندگان گروه‌نوازی با ساختار سازهای ایرانی به شمار آورد. او با دانش وسیعی که در زمینه موسیقی داشت و همچنین علاقه‌مندی و پی‌گیری فراوان توانست بسیاری از آموخته‌های خود از استادانی چون صبا و دوامی و برومند را در قالب کتاب سامان‌دهی کند که ردیف پایور برای سنتور و همچنین نت‌نویسی نزدیک به 200 تصنیف به روایت استادش عبدالله خان دوامی از جمله این کارهاست. در دهه ۱۳۶۰ به همراهی جلیل شهناز، علی اصغر بهاری، محمد موسوی و محمد اسماعیلی، «گروه اساتید» را تشکیل داد و سرپرستی، آهنگ‌سازی و نوازندگی سنتور را در آن به عهده گرفت. این گروه، آثار ماندگاری با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری ارائه دادند. این استاد مسلم موسیقی 18 آذر 1388 درگذشت.