کتاب «خانه سوم داستان» به انتخاب و بازخوانی حسین آتش‌پرور منتشر شد
خانه سوم داستان
(نسل سوم داستان‌نویسان ایران)
انتخاب و بازخوانی: حسین آتش‌پرور
انتشارات بوتیمار
شمارگان: ۵۰۰ نسخه
قیمت: ۲۴ هزار تومان
۳۴۸ صفحه
مجموعه‌ای از داستان‌های برگزیده نسل سوم داستان‌نویسان ایران در کتاب «خانه سوم داستان» با انتخاب و بازخوانی حسین آتش‌پرور، به همت انتشارات بوتیمار منتشر و راهی بازار نشر شد.حسین آتش‌پرور از منتقدان و داستان‌نویسان نسل سوم داستان‌نویسی ایران است که این کتاب را تدوین کرده و اشاره می‌کند داستان‌نویسی معاصر ما، گونه‌ای ادبی است که از اروپا و غرب صنعتی، با ایرانی‌هایی که بعد از مشروطه به اروپا رفتند، به ایران آمده است. یکی از ویژگی‌های مهم این داستان‌نویسی، محور زمان و تکنیک است. آتش‌پرور معتقد است نسل اول داستان‌نویسان ایران مانند جمال‌زاده، هدایت، بزرگ علوی و چوبک، تکنیک داستان را از اروپا و غرب گرفتند و با درون‌مایه‌ای از سنت‌ها، آداب و رسوم، آیین‌ها و باورهای ایرانی درآمیختند. نسل اول داستان‌نویسان ایران متعلق به سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۳۰ هستند.آتش‌پرور معتقد است نسل دوم داستان‌نویسان ایران، تقریبا داستان‌نویسی را در این کشور تثبیت کردند. اوج کار این گروه نیز در سال‌های دهه ۳۰ تا اواخر دهه ۵۰ شکل گرفت. از نظر منصور کوشان، نسل سوم داستان‌نویسی در ایران، نویسندگانی هستند که در دهه ۶۰ به طور جدی شروع به کار کردند. نویسندگان این نسل که این روزها در سنین میان‌سالی هستند، امروز نیز مشغول به نوشتن داستان هستند. آتش‌پرور در ابتدای این کتاب اشاره می‌کند که «از انتشار کتاب جمعه (۱۳۵۸) تا چاپ کتاب پایکوبی (۱۳۷۴) مقطع زمانی داستان‌هایی بوده که آنها را مورد بازخوانی قرار داده‌ام. البته این محدوده را بعد بین سال‌های ۱۳۵۷ ـ ۱۳۷۷ در نظر گرفتم.»این پژوهشگر در بخش دیگری از ابتدای کتاب و پیش از شروع بدنه اصلی، می‌گوید: «جدا از آنکه مهم‌ترین شاخصه ساختاری هر داستان را در نظر گرفتم، و داستان‌ها می‌توانند از زاویه‌های دیگری هم قابل بررسی باشند، به چشم یک مجموعه عالی ترکیبی به هر داستان نگاه کردم. مجموعه‌ای که از چند واحد داستانی مثل زمان، بستر، شخصیت، زبان و ... شکل گرفته است.»کتاب «خانه سوم داستان» دو بخش اصلی دارد که با نام های «کتاب اول» و «کتاب دوم» مشخص شده اند. کتاب اول، با عنوان فرعی «در رفتار فردیت ها» به بررسی داستان‌ها از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۷۷ می‌پردازد. کتاب دوم نیز داستان‌های همین بازه زمانی را اما با رویکرد «نزدیکی داستان به شعر» مورد بررسی قرار داده است.«دو رهگذر» نوشته محمدرضا صفدری، «حفره» نوشته قاضی ربیحاوی، «کنیزو» نوشته منیرو روانی‌پور، «وضعیت» نوشته محمد شریفی، «اندوه» نوشته حسین آتش‌پرور، «سایه‌ای از سایه‌های غار»، «برهنگی و باد» نوشته ابوتراب خسروی و «دلِ گمشده» نوشته محمد کشاورز، داستان‌هایی هستند که در کتاب اول بررسی شده‌اند. در بخش کتاب دوم هم این داستان‌ها مورد واکاوی و بازخوانی قرار گرفته‌اند: «اتاق پر غبار» نوشته اصغر عبداللهی، «از میان شیشه، از میان مه» نوشته علی خدایی (که با شعر ساده رنگ سهراب سپهری، موازی‌خوانی شده است)، «آنایرمان و دشنه و کلمات در بازوی من» نوشته بیژن نجدی، «پدر ـ پسر» نوشته ناصر زراعتی، «شکار شبانه» نوشته صمد طاهری و «گردش های‌عصر» نوشته رضا فرخ‌فال.در این کتاب، ابتدا داستان نویسنده و پس از پایان آن، اطلاعاتی مختصر و کلی درباره مولف درج شده است. به علاوه مقالات و توضیحاتی نیز درباره داستان‌ها در این کتاب نوشته شده است.
(نسل سوم داستان‌نویسان ایران)
انتخاب و بازخوانی: حسین آتش‌پرور
انتشارات بوتیمار
شمارگان: ۵۰۰ نسخه
قیمت: ۲۴ هزار تومان
۳۴۸ صفحه
مجموعه‌ای از داستان‌های برگزیده نسل سوم داستان‌نویسان ایران در کتاب «خانه سوم داستان» با انتخاب و بازخوانی حسین آتش‌پرور، به همت انتشارات بوتیمار منتشر و راهی بازار نشر شد.حسین آتش‌پرور از منتقدان و داستان‌نویسان نسل سوم داستان‌نویسی ایران است که این کتاب را تدوین کرده و اشاره می‌کند داستان‌نویسی معاصر ما، گونه‌ای ادبی است که از اروپا و غرب صنعتی، با ایرانی‌هایی که بعد از مشروطه به اروپا رفتند، به ایران آمده است. یکی از ویژگی‌های مهم این داستان‌نویسی، محور زمان و تکنیک است. آتش‌پرور معتقد است نسل اول داستان‌نویسان ایران مانند جمال‌زاده، هدایت، بزرگ علوی و چوبک، تکنیک داستان را از اروپا و غرب گرفتند و با درون‌مایه‌ای از سنت‌ها، آداب و رسوم، آیین‌ها و باورهای ایرانی درآمیختند. نسل اول داستان‌نویسان ایران متعلق به سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۳۰ هستند.آتش‌پرور معتقد است نسل دوم داستان‌نویسان ایران، تقریبا داستان‌نویسی را در این کشور تثبیت کردند. اوج کار این گروه نیز در سال‌های دهه ۳۰ تا اواخر دهه ۵۰ شکل گرفت. از نظر منصور کوشان، نسل سوم داستان‌نویسی در ایران، نویسندگانی هستند که در دهه ۶۰ به طور جدی شروع به کار کردند. نویسندگان این نسل که این روزها در سنین میان‌سالی هستند، امروز نیز مشغول به نوشتن داستان هستند. آتش‌پرور در ابتدای این کتاب اشاره می‌کند که «از انتشار کتاب جمعه (۱۳۵۸) تا چاپ کتاب پایکوبی (۱۳۷۴) مقطع زمانی داستان‌هایی بوده که آنها را مورد بازخوانی قرار داده‌ام. البته این محدوده را بعد بین سال‌های ۱۳۵۷ ـ ۱۳۷۷ در نظر گرفتم.»این پژوهشگر در بخش دیگری از ابتدای کتاب و پیش از شروع بدنه اصلی، می‌گوید: «جدا از آنکه مهم‌ترین شاخصه ساختاری هر داستان را در نظر گرفتم، و داستان‌ها می‌توانند از زاویه‌های دیگری هم قابل بررسی باشند، به چشم یک مجموعه عالی ترکیبی به هر داستان نگاه کردم. مجموعه‌ای که از چند واحد داستانی مثل زمان، بستر، شخصیت، زبان و ... شکل گرفته است.»کتاب «خانه سوم داستان» دو بخش اصلی دارد که با نام های «کتاب اول» و «کتاب دوم» مشخص شده اند. کتاب اول، با عنوان فرعی «در رفتار فردیت ها» به بررسی داستان‌ها از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۷۷ می‌پردازد. کتاب دوم نیز داستان‌های همین بازه زمانی را اما با رویکرد «نزدیکی داستان به شعر» مورد بررسی قرار داده است.«دو رهگذر» نوشته محمدرضا صفدری، «حفره» نوشته قاضی ربیحاوی، «کنیزو» نوشته منیرو روانی‌پور، «وضعیت» نوشته محمد شریفی، «اندوه» نوشته حسین آتش‌پرور، «سایه‌ای از سایه‌های غار»، «برهنگی و باد» نوشته ابوتراب خسروی و «دلِ گمشده» نوشته محمد کشاورز، داستان‌هایی هستند که در کتاب اول بررسی شده‌اند. در بخش کتاب دوم هم این داستان‌ها مورد واکاوی و بازخوانی قرار گرفته‌اند: «اتاق پر غبار» نوشته اصغر عبداللهی، «از میان شیشه، از میان مه» نوشته علی خدایی (که با شعر ساده رنگ سهراب سپهری، موازی‌خوانی شده است)، «آنایرمان و دشنه و کلمات در بازوی من» نوشته بیژن نجدی، «پدر ـ پسر» نوشته ناصر زراعتی، «شکار شبانه» نوشته صمد طاهری و «گردش های‌عصر» نوشته رضا فرخ‌فال.در این کتاب، ابتدا داستان نویسنده و پس از پایان آن، اطلاعاتی مختصر و کلی درباره مولف درج شده است. به علاوه مقالات و توضیحاتی نیز درباره داستان‌ها در این کتاب نوشته شده است.
نظر شما
