لاریجانی به سومین ریاست پیاپی‌اش نزدیک می‌شود؟
تنها یک هفته تا آغاز به‌کار مجلس دهم فرصت باقی است و همچنان مهم‌ترین موضوع و داغ‌ترین بحث در خصوص صف‌آرای پیش‌روی سپهر سیاسی ایران انتخاب رئیس مجلس دهم است. انتخابی که باید میان دو گزینه علی لاریجانی و محمدرضا عارف، یکی انتخاب شود و هر کدام که بر این صندلی بنشیند بی‌شک کلید آغاز شکاف میان ائتلاف مهم اصولگرایان معتدل، اصلاح‌طلبان و دولت زده می‌شود.
عارف؛ دلگرم به اقبال مردمی
انتخابات ریاست مجلس دهم برای محمدرضا عارف از این جهت اهمیت دارد که حیات و ممات سیاسی او را رقم می‌زند. مرد در حاشیه اصلاح‌طلبان که به مدد رد صلاحیت‌های متعدد مهره‌های اصلاح‌طلب در انتخابات ۹۲ به چهره اصلی این جریان بدل شده بود اگر نتواند در مجلس دهم خودش را در حد یکی از سران قوا مطح کند جایگاهش به یک نمیانده معمولی مجلس تقلیل خواهد یافت و دورنمایی برای آینده سیاسی خود در سال‌های آتی نمی‌بیند.
چه اینکه جایگاه فعلی او هم نه به دلیل عملکرد، شخصیت کاریزماتیک و موضع‌گیری‌های شخص عارف که بیشتر به دلیل حمایت سفت و سخت بزرگان جریان اصلاحات از اوست. همان بزرگانی که در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ هم صلاح دیدند او را متقاعد کنند تا به نفع روحانی کنار بکشد. اما این بار و در مجلس دیگر عارف نمی‌خواهد مرد سایه‌نشین باشد و به نفع کسی کنار برود و از همین رو انتخابات رئیس مجلس دهم برای پر اهمیت‌تر از علی لاریجانی است و همین مسئله هم موجب شده تا عارف تا این لحظه پا پس نکشد و از لزوم حفظ انسجام در میان فراکسیون امید حرف بزند.
او امروز و در این زمینه به خبرگزاری ایلنا گفت: هدف اصلی ما ایجاد انسجام در مجلس دهم است، تا بتوانیم با همدلی برنامه‌های مشترکی را که هردو فراکسیون در دستور کار دارند، با اولویت‌بخشیدن به مسائل اقتصادی و اجتماعی به انجام برسانیم. نگاه اصلاح‌طلبان و «فراکسیون امید»، بر پایه تعامل حداکثری در مجلس است و امیدواریم بتوانیم مدیریت مجلس دهم را با همکاری فراکسیون‌های مختلف و باتوجه به شایستگی‌ها و ویژگی‌های شخصی و توانایی‌های افراد دنبال کنیم.
او البته از این مسئله چشم‌پوشی نمی‌کند تا بار دیگر به اعضای ائتلافش یادآوری کند که باید به تعهدات خود پایبند باشند و می‌گوید: به هر حال، گروهی از فعالان سیاسی تحت یک لیست انتخاباتی و یک گفتمان مشخص واحد وارد رقابت شده‌اند و به مردم در چارچوب این لیست، وعده‌هایی داده‌اند و مردم نیز از این گفتمان مطالبه‌هایی دارند که ما خودمان را نسبت به آن متعهد می‌دانیم. بنابر این هنگامی می‌توانیم این وعده‌ها را عملی کنیم و مطالبه‌ها را پاسخگو باشیم که تمامی عزیزانی که با «لیست امید» رای آورده‌اند، در کنار ما بمانند تا بتوانیم در مجلس تاثیرگذار باشیم و برنامه‌های خودمان را دنبال کنیم.
با این حال خیلی‌ها فکر می‌کنند عارف علی‌رغم اقبال عمومی که از سوی مردم و بواسطه اتصال بلاواسطهاش به جریان اصلاحات دارد، از سوی بزرگان و تاثیرگذاران لیست امید و ائتلاف‌اش مورد حمایت قرار نخواهد گرفت و احتمال دارد ریاست مجلس را از دست بدهد. در واقع بزرگان جریان امید تمایل بیشتری به سمت و سوی علی لاریجانی دارند و تحرکات دولت هم در این میان بی‌تاثیرنیست و همین مسئله موجب می‌شود که شاید عارف ناکام انتخابات ریاست مجلس لقب بگیرد.
چرا رئیس دولت اصلاحات حمایت رسمی نمی‌کند؟
رئیس دولت اصلاحات را باید یکی از افراد تاثیرگذار در جریان انتخابات مجلس دهم دانست. او که به مدد یک پیام ویدئویی توانست هوادارانش در تهران و چندین و چند شهرستان را بسیج کند تا پیروزی‌های چشمگیری کسب کند این روزها به صورت رسمی وارد کارزار انتخاب رئیس مجلس دهم نشده است. اگرچه اخبار غیر رسمی از سوی منابع نزدیک به او شنیده می‌شود که حکایت از حمایت سفت و سخت او از محمدرضا عارف دارد اما هنوز هیچ موضع‌گیری رسمی در این زمینه صورت نگرفته است.
علت چیست؟ علت را شاید بتوان در شانس پائین محمدرضا عارف برای رسیدن به کرسی ریاست مجلس دانست. در واقع رئیس دولت اصلاحات هم شاید می‌داند که از میان این افرادی که با عبور از فیلترهای فراوان سرانجام با نام امید راهی مجلس کرده است نتوان تعداد مناسبی را یافت که بتوانند ریاست عارف را قطعی کنند. چه اینکه در نشست فراکسیون امید هم بنا به شنیده‌ها تنها ۱۰۵ نفر شرکت کردند که کم‌و بیش نشان از عاقبت وضعیت صف‌آرای دو جناح در برابر هم می‌داد و با توجه به لابی‌های که در روزهای آینده صورت می‌گیرد شاید مجموع آرا عارف چیزی کمتر از همین ۱۰۵ نماینده عضو فراکسیون امید باشد.
در واقع اگرچه اقدام رئیس دولت اصلاحات در عدم حمایت رسمی از عارف را از یک سو باید پایان کار عارف برای ریاست مجلس دانست از سوی دیگر آن را باید نشانی از ذکاوت رئیس دولت اصلاحات دانست که به خوبی می‌داند برگه‌های تاثیرگذار خود را چه زمانی رو کند. خاتمی به خوبی می‌داند که شاید بتواند با یک پیام ویدئویی بدنه اصلاحات را با خود همراه کند و اهدافی را محقق کند و حتی پیروزی بزرگی نظیر نتیجه انتخابات در تهران را رقم بزند اما به همان میزان هم خوب می‌داند که شاید حرف او آن تاثیر و برش را در دل رده‌های بالای لیست امید نداشته باشد.
خصوصا اینکه بسیاری از آنها اصالتا نسبتی با جریان اصلاحات ندارند و صرفا به دلیل جبر زمانه و از سر ناچاری در لیست امید قرار گرفته‌اند. بنابراین می‌شود حدس زد که علی‌رغم اقبال عمومی به عارف، چه این اقبال را اقبال حامیان جریان اصلاحات در کشور بدانیم و چه آن را ناراضیان از عملکرد لاریجانی، شاید باید پذیرفت که کار عارف برای ریاست مجلس تمام است چون بزرگان جریان منتسب به امید، چه دولتی‌ها، چه اصولگرایان معتدل و چه مستقل‌ها تمایلی برای حضور عارف ندارند و لاریجانی را با تمام نقایصش می‌پذیرند.
عارف؛ دلگرم به اقبال مردمی
انتخابات ریاست مجلس دهم برای محمدرضا عارف از این جهت اهمیت دارد که حیات و ممات سیاسی او را رقم می‌زند. مرد در حاشیه اصلاح‌طلبان که به مدد رد صلاحیت‌های متعدد مهره‌های اصلاح‌طلب در انتخابات ۹۲ به چهره اصلی این جریان بدل شده بود اگر نتواند در مجلس دهم خودش را در حد یکی از سران قوا مطح کند جایگاهش به یک نمیانده معمولی مجلس تقلیل خواهد یافت و دورنمایی برای آینده سیاسی خود در سال‌های آتی نمی‌بیند.
چه اینکه جایگاه فعلی او هم نه به دلیل عملکرد، شخصیت کاریزماتیک و موضع‌گیری‌های شخص عارف که بیشتر به دلیل حمایت سفت و سخت بزرگان جریان اصلاحات از اوست. همان بزرگانی که در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ هم صلاح دیدند او را متقاعد کنند تا به نفع روحانی کنار بکشد. اما این بار و در مجلس دیگر عارف نمی‌خواهد مرد سایه‌نشین باشد و به نفع کسی کنار برود و از همین رو انتخابات رئیس مجلس دهم برای پر اهمیت‌تر از علی لاریجانی است و همین مسئله هم موجب شده تا عارف تا این لحظه پا پس نکشد و از لزوم حفظ انسجام در میان فراکسیون امید حرف بزند.
او امروز و در این زمینه به خبرگزاری ایلنا گفت: هدف اصلی ما ایجاد انسجام در مجلس دهم است، تا بتوانیم با همدلی برنامه‌های مشترکی را که هردو فراکسیون در دستور کار دارند، با اولویت‌بخشیدن به مسائل اقتصادی و اجتماعی به انجام برسانیم. نگاه اصلاح‌طلبان و «فراکسیون امید»، بر پایه تعامل حداکثری در مجلس است و امیدواریم بتوانیم مدیریت مجلس دهم را با همکاری فراکسیون‌های مختلف و باتوجه به شایستگی‌ها و ویژگی‌های شخصی و توانایی‌های افراد دنبال کنیم.
او البته از این مسئله چشم‌پوشی نمی‌کند تا بار دیگر به اعضای ائتلافش یادآوری کند که باید به تعهدات خود پایبند باشند و می‌گوید: به هر حال، گروهی از فعالان سیاسی تحت یک لیست انتخاباتی و یک گفتمان مشخص واحد وارد رقابت شده‌اند و به مردم در چارچوب این لیست، وعده‌هایی داده‌اند و مردم نیز از این گفتمان مطالبه‌هایی دارند که ما خودمان را نسبت به آن متعهد می‌دانیم. بنابر این هنگامی می‌توانیم این وعده‌ها را عملی کنیم و مطالبه‌ها را پاسخگو باشیم که تمامی عزیزانی که با «لیست امید» رای آورده‌اند، در کنار ما بمانند تا بتوانیم در مجلس تاثیرگذار باشیم و برنامه‌های خودمان را دنبال کنیم.
با این حال خیلی‌ها فکر می‌کنند عارف علی‌رغم اقبال عمومی که از سوی مردم و بواسطه اتصال بلاواسطهاش به جریان اصلاحات دارد، از سوی بزرگان و تاثیرگذاران لیست امید و ائتلاف‌اش مورد حمایت قرار نخواهد گرفت و احتمال دارد ریاست مجلس را از دست بدهد. در واقع بزرگان جریان امید تمایل بیشتری به سمت و سوی علی لاریجانی دارند و تحرکات دولت هم در این میان بی‌تاثیرنیست و همین مسئله موجب می‌شود که شاید عارف ناکام انتخابات ریاست مجلس لقب بگیرد.
چرا رئیس دولت اصلاحات حمایت رسمی نمی‌کند؟
رئیس دولت اصلاحات را باید یکی از افراد تاثیرگذار در جریان انتخابات مجلس دهم دانست. او که به مدد یک پیام ویدئویی توانست هوادارانش در تهران و چندین و چند شهرستان را بسیج کند تا پیروزی‌های چشمگیری کسب کند این روزها به صورت رسمی وارد کارزار انتخاب رئیس مجلس دهم نشده است. اگرچه اخبار غیر رسمی از سوی منابع نزدیک به او شنیده می‌شود که حکایت از حمایت سفت و سخت او از محمدرضا عارف دارد اما هنوز هیچ موضع‌گیری رسمی در این زمینه صورت نگرفته است.
علت چیست؟ علت را شاید بتوان در شانس پائین محمدرضا عارف برای رسیدن به کرسی ریاست مجلس دانست. در واقع رئیس دولت اصلاحات هم شاید می‌داند که از میان این افرادی که با عبور از فیلترهای فراوان سرانجام با نام امید راهی مجلس کرده است نتوان تعداد مناسبی را یافت که بتوانند ریاست عارف را قطعی کنند. چه اینکه در نشست فراکسیون امید هم بنا به شنیده‌ها تنها ۱۰۵ نفر شرکت کردند که کم‌و بیش نشان از عاقبت وضعیت صف‌آرای دو جناح در برابر هم می‌داد و با توجه به لابی‌های که در روزهای آینده صورت می‌گیرد شاید مجموع آرا عارف چیزی کمتر از همین ۱۰۵ نماینده عضو فراکسیون امید باشد.
در واقع اگرچه اقدام رئیس دولت اصلاحات در عدم حمایت رسمی از عارف را از یک سو باید پایان کار عارف برای ریاست مجلس دانست از سوی دیگر آن را باید نشانی از ذکاوت رئیس دولت اصلاحات دانست که به خوبی می‌داند برگه‌های تاثیرگذار خود را چه زمانی رو کند. خاتمی به خوبی می‌داند که شاید بتواند با یک پیام ویدئویی بدنه اصلاحات را با خود همراه کند و اهدافی را محقق کند و حتی پیروزی بزرگی نظیر نتیجه انتخابات در تهران را رقم بزند اما به همان میزان هم خوب می‌داند که شاید حرف او آن تاثیر و برش را در دل رده‌های بالای لیست امید نداشته باشد.
خصوصا اینکه بسیاری از آنها اصالتا نسبتی با جریان اصلاحات ندارند و صرفا به دلیل جبر زمانه و از سر ناچاری در لیست امید قرار گرفته‌اند. بنابراین می‌شود حدس زد که علی‌رغم اقبال عمومی به عارف، چه این اقبال را اقبال حامیان جریان اصلاحات در کشور بدانیم و چه آن را ناراضیان از عملکرد لاریجانی، شاید باید پذیرفت که کار عارف برای ریاست مجلس تمام است چون بزرگان جریان منتسب به امید، چه دولتی‌ها، چه اصولگرایان معتدل و چه مستقل‌ها تمایلی برای حضور عارف ندارند و لاریجانی را با تمام نقایصش می‌پذیرند.
نظر شما
