آخرین مرد مقاوم!

جرمی کوربین، نماینده چپ‌گرای پارلمان بریاتانیا، روز شنبه در انتخابات داخلی حزب کارگر با کسب اکثریت آرا موفق شد رهبری این حزب را همچنان حفظ کند. روز شنبه، سوم مهر، جرمی کوربین با کسب ۶۱.۸ درصد آرای اعضا و حامیان حزب کارگر در مقابل حریف خود اوون اسمیت که رهبری کوربین را زیر سؤال برده بود پیروز شد و سمت رهبری این حزب را همچنان حفظ کرد. کوربین پس از پیروزی خود در روز شنبه در نشست سالانه حزب کارگر بریتانیا در لیورپول از قانون‌گذاران و اعضای حزب خود خواست تا اختلافات را کنار گذاشته و متحد شوند. کوربین خطاب به حضار در نشست سالانه حزب کارگر گفت: «چیزهایی که ما را با هم متحد می‌کنند، بسیار بیشتر از چیزهایی هستند که ما را از هم جدا می‌کنند». حزب کارگر بریتانیا که به مدت ۱۳ سال و تا سال ۲۰۱۰ حزب حاکم بریتانیا بود، به خاطر تردیدها درباره کفایت سیاست‌های این حزب در حفاظت از اقتصاد کشور در مقابل حزب محافظه کار بریتانیا شکست خورد. با توجه به نظرسنجی‌ها در بریتانیا، حزب حاکم کنونی تحت رهبری ترزا می، نخست وزیر بریتانیا، هنوز با هفت درصد تفاوت از محبوبیت بیشتری در مقایسه با حزب کارگر برخوردار است.

کوربین به عنوان رهبر جدید حزب کارگر از برنامه اقتصادی صرفه‌جویانه دولت کنونی بریتانیاناراضی است و خواهان تغییر آن است. وی هم‌چنین از مدافعان بازگشایی معادن تعطیل شده زغال سنگ در بریتانیاست. کوربین با روند خصوصی‌سازی مؤسسات دولتی، بویژه زیرساخت‌های اقتصادی مخالف است و مایل است که راه‌آهن بریتانیا دوباره دولتی شود. کوربین هم‌چنین خواهان اخذ مالیات‌های بیشتر از ثروتمندان بریتانیایی است. او در پی سرمایه‌گذاری بیشتر بانک‌ها در عرصه مسکن‌سازی، انرژی، راه‌سازی و پروژه‌های دیجیتالی است. در واقع اهمیت انتخاب کوربین از این منظر هم است که در چند سال گذشته حزب کارگر بیش از حد به سمت راست گرایش یافته بود. حزب کارگر که برای دفاع از حقوق کارگران و بهبود وضعیت معیشتی و رفاهی آنان تشکیل شده بود در سال‌هایی که تونی بلر رهبری آن را به دست گرفته بود از تمای برنامه‌های تأمین اجتماعی، رفاه و حمایت از طبقه کارگر و طبقات فرودست عدول کرد. تونی بلر در این راستا، پس از به دست آوردن ریاست حزب کارگر در سال ۱۹۹۴ میلادی، حذف بند چهار اساسنامه این حزب را که اعضای حزب کارگر را به سیاست‌های سوسیالیستی ملزم می‌ساخت، حذف کرد.

مانیفست حزب کارگر در سال ۱۹۹۷ میلادی که در آستانه انتخابات پارلمانی، توسط بلر و همفکرانش تصویب شده بود، شباهت چندانی با مانیفست این حزب در سال ۱۹۸۳ میلادی نداشت و به جای عمومی سازی، بر ادامه سیاست‌های اقتصاد بازار آزاد حزب محافظه کار که به «تاچریسم» شناخته می‌شود، تأکید داشت. اهمیت بند چهارم اساسنامه حزب کارگر در این حد بوده است که جرمی کوربین اعلام کرده است آن را احیا خواهد کرد. در بند چهارم اساسنامه حزب کارگر اهداف سوسیالیستی این حزب کارگری مدون شده بود. کوربین خواهان بازگشت به همان آرمان‌های سوسیالیستی مندرج در این بند است و تأمین رفاه مردم بریتانیا را در آن می‌جوید. وی عمومی کردن راه آهن، نظارت بیشتر بر بانک‌ها و مؤسسات مالی و تعطیلی برنامه تسلیحات هسته‌ای انگلیس را در همین راستا می‌بیند. به دنبال شکست حزب کارگر در انتخابات پارلمانی اد میلیبند، از مقام خود استعفا داد. محور اصلی بحث‌ها در انتخابات رهبری حزب پس از وی این بود که آیا شکست حزب کارگر به خاطر این بوده که حزب کارگر از ماهیت سوسیالیستی و سیاست‌های حمایت از تأمین اجتماعی و رفاه عمومی مردم دور افتاده است. در واقع موضع روشنی در برابر سیاست‌های محافظه‌کاران و لیبرال‌ها نداشت.

دیدگاه‌های سیاسی کوربین ۶۶ ساله نزدیک به جنبش‌های ضد ریاضتی برخی کشورهای اروپایی است. کوربین تاکید دارد انگلیس به منظور تقویت اقتصاد، نیازمند سرمایه گذاری عمومی است. وی در اولین سخنرانی خود بعد از اعلام پیروزی‌اش در انتخابات رهبری حزب کارگر گفت: «مسائل می‌تواند (بهتر شوند) و اوضاع تغییر خواهد کرد؛ نه فقط تلاش برای پیروزی حزب کارگر در انتخابات بلکه همچنین پیروزی پرشور کل جامعه تا نشان بدهیم که لازم نیست از عدالت دور باشیم و دچار نابرابری شویم و فقر نیز یک مقوله اجتناب ناپذیر نیست. محافظه کاران از بحران اقتصادی ۲۰۰۸ سوء استفاده کردند و بار سنگین آن را بردوش فقیرترین مردم کشور گذاشتند». کوربین بارها گفته است که مهاجران فشاری بر اقتصاد بریتانیا وارد نمی‌کنند. وی هم‌چنین از جمله مدافعان کمک به آوارگان و پناهجویان است. اما کوربین چگونه می‌خواهد این سیاست‌ها را به مرحله اجرا در بیاورد. وی در گفت وگو با سایت خبری «گرین دسک» گفت که دولت کارگری تحت رهبری وی، بار دیگر با خرید سهام شش شرکت بزرگ انرژی، آن‌ها را به بخش عمومی منتقل خواهد کرد. شرکت بریتیش گاز، اس اس ای، ای ون، آر دبلیو ای، ان پاور، اسکاتیش پاور و ای دی اف از جمله شرکت‌هایی است که کوربین قول داده است که در صورت پیروزی حزب کارگر تحت رهبری‌اش در انتخابات پارلمانی سال ۲۰۲۰ میلادی، ملی خواهند شد.

در حال حاضر، اجرای سیاست‌های ریاضت اقتصادی دولت محافظه کار کامرون که همزمان با تشدید سیاست‌های خصوصی سازی صورت می‌گیرد، و دربرگیرنده کاهش شدید هزینه‌های عمومی است، نارضایتی‌هایی را در بخش‌های مختلف اجتماعی دامن زده است. که رأی آوردن کوربین را باید در این جو عمومی تفسیر کرد. کوربین مخالفت خود را باسیاست‌های ریاضت اقتصادی دولت کامرون اعلام و بر حذف شهریه دانشگاه‌ها، بهبود وضعیت سیستم بهداشت عمومی انگلیس و خدمات اجتماعی تصریح کرده است. البته نکته قابل توجه دیگر مواضع کوربین این است که وی با وجود این که خواهان باقی ماندن بریتانیا در اتحادیه اروپاست، اما بارها بر ضرورت اصلاحات در اتحادیه اروپا تأکید کرد. روز گذشته نیز کوربین گفت حزب کارگر به‌منظور درخواست اطلاعات از دولت و همچنین ورود به بحث مذاکرات برای خروج لندن از اتحادیه اروپا، یک تیم ویژه تشکیل داده است.