چشمان‌مان را به جعبه جادویی دوخته بودیم تا در روزی که کنار ملی‌پوشان امید نبودیم، از این طریق خودنمایی بازیکنان ملی‌پوش جوان کشورمان را به تماشا بنشینیم. با توجه به شرایطی که پیش آمده بود و با شکستی که مقابل قطر متحمل شده بودیم، انتظار داشتیم بازیکنان با هدایت کادر فنی خیلی زود حملاتشان را روی دروازه چین آغاز کنند چرا که هم ما نیاز مبرمی به برد مقابل این تیم کم جان داشتیم و هم چین در دو بازی گذشته نشان داده بود که چیزی برای ارائه در این مسابقات ندارد اما قبل از اینکه با بازی ضعیف تیم امید کشورمان غافلگیر شویم، با ترکیبی که خاکپور و دستیارانش به زمین فرستادند، شوکه شدیم.
تیمی که مقابل سوریه به میدان رفت با تغییرات زیادی روبه‌روی تیم ملی قطر ایستاد و شکست بدی را متحمل شد. انتظار داشتیم حداقل ترکیب تیم امید مقابل سوریه یا ترکیب مقابل قطر، در رویارویی با چین به میدان برود اما این انتظاری واهی بود چرا که خاکپور باز هم شاهکار کرده بود! این‌بار هم در حالی که نیاز مبرمی به برد داشتیم، ترکیب جدیدی رو کرد و همین موضوع تیم را تا مرز سکته پیش برد! مربیان حرفه‌ای نه تنها یازده مرد اصلی خود را قبل از شروع مسابقات رسمی انتخاب می‌کنند و کمتر به این یازده نفر دست می‌زنند، بلکه حتی خیلی از این مربیان سه تعویض خود را هم کاملا مشخص می‌کنند و می‌دانند تحت چه شرایطی باید این بازیکنان را به میدان بفرستند اما با گذشت سه بازی رسمی در این رقابت‌ها، به وضوح مشخص شد که خاکپور نه تنها یازده مرد اصلی خودش را انتخاب نکرده، بلکه برای تعویض بازیکنان هم با شک و دودلی تصمیم‌گیری می‌کند.
بدتر اینکه خاکپور حتی 11 بازیکنی را که در بازی حساس مقابل چین به میدان فرستاد، از میان بازیکنانی نبودند که در دو بازی گذشته به میدان رفته بودند. در دیدار مقابل چین بازیکنی مثل رضا علیاری در ترکیب اصلی تیم امید کشورمان بود که در دو بازی گذشته نیز به میدان نرفته بود. همین تغییرات باعث شد تا دقایق پایانی نیمه اول بازی، تیم امید کشورمان سردرگم در زمین حضور داشته باشد.
پراکندگی در خط دفاع، عجله و استرس در خط میانی و تک محوری در خط حمله از خصوصیات بازی تیم امید در نیمه اول رویارویی با چین بود. هر چند هر چقدر بازی پیش رفت، بازی بهتری از تیم امید کشورمان شاهد بودیم اما اولا، کسانی که مثل ما تماشاگر این مسابقه از جعبه جادویی بودند، حرص زیادی خوردند تا تیم توانست بردی را که دنبالش بودیم، کسب کند و دوما نشان داد که بازیکنان بسیار خوبی در تیم امید هستند که در صورت مدیریت صحیح این بازیکنان، تیم امید می‌تواند به راحتی راهی ریو شود.
باید قدر این بازیکنان باهوش و بااستعداد را دانست که با یک نیمه بازی کردن توانستند انسجام تیمی خوبی به دست بیاورند و با اختلاف کم، پیروزی را کسب کنند اما این پیروزی تاوان سنگینی را هم به همراه داشت، بازیکن جوان چین در گل اول همه شیرازه تیم ما را به هم ریخت و به راحتی دروازه اخباری را باز کرد اما آیا این تغییرات مداوم و از هم گسیختگی تیمی در تیم ملی امید طبیعی است؟
در حالی که محمد خاکپور در طول تمام روزهایی که این تیم را در اختیار داشت، می‌توانست همه این هماهنگی‌ها را در تیمش ایجاد کند و با توجه به اردوها و امکانات خوبی که در اختیار تیم امید بود، می‌توانست نه تنها یازده مرد اصلی خود، که حتی تعویض‌هایش را نیز مشخص کند. فدراسیون فوتبال بر عکس همه سال‌های گذشته، امسال برای تیم ملی امید چیزی کم نگذاشت و برای اولین بار بازی‌های لیگ برتر را به خاطر اردوی تیم امید تعطیل کرد. همه این اقدامات باید نتیجه‌اش در این مسابقات دیده می‌شد؛ هم ثبات فکری سرمربی و هم نمایش خوب بازیکنانی که امیدواری زیادی به آنها وجود داشت اما انگار تردیدهای خاکپور تمامی ندارد و شاید باز هم در رویارویی با ژاپن، تیم امید گرفتار تغییرات دیگری شود. با وجود این امیدواریم با استعدادهای خوبی که در تیم امید حضور دارند، بتوانیم این بار طلسم المپیک را بشکنیم.
نظر شما
