علی تجویدی آهنگساز و نوازنده چیره‌دست ویولن، ۱۵ آبان ۱۲۹۸ در تهران متولد شد. او از اوان کودکی زیر نظر مستقیم پدرش هادی خان تجویدی بود؛ مردی که علاوه بر نقاشی و مینیاتور با موسیقی هم آشنایی داشت و تار می‌نواخت وکم‌کم علی را با این ساز آشنا کرد. علی تجویدی از ۱۶ سالگی ویولن را ابتدا نزد آقای سپهری آموخت و سپس مدت ۲ سال نزد استاد حسین یاحقی به فراگرفتن ردیف‌های موسیقی ایرانی مشغول شد. پس از چندی به کلاس استاد ابوالحسن خان صبا رفت و مدت ۸ سال نزد ایشان به آموختن ویولن و سه تار همت گمارد و بنا به توصیه صبا برای تکمیل تکنیک نواختن ویولن و آشنایی با موسیقی غرب، چند سالی را نزد ملیک آبراهیمیان و بابگن تامبرازیان رفت. پس از آن برای تکمیل هنر موسیقی چندین سال به مطالعه در زمینه هارمونی و ارکستراسیون نزد هوشنگ استوار پرداخت. از آنجا که موسیقی ایرانی با ادبیات فارسی و فلسفه و عرفان شرق بستگی کامل دارد و رشته تحصیلی او هم ادبیات فارسی بود در کنار موسیقی ایرانی از مطالعه کتب در این زمینه غفلت نورزید و در کنار استاد ابوالحسن خان صبا، به تعلیم شاگردان می‌پرداخت. او بحق یکی از بزرگ‌ترین آهنگسازان معاصر این سرزمین است و ترانه‌های پرآوازه و دلنشین او که در آرشیو برنامه‌های گلها ضبط و نگاهداری شده از جمله میراث گرانبهای هنر این مرز و بوم است. مثلث تجویدی، دلکش و معینی کرمانشاهی در سال‌های ۱۳۳۵–۱۳۴۰ را باید خالق به یادماندنی‌ترین قطعات در موسیقی معاصر ایران دانست. علی تجویدی ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ درگذشت.
نظر شما
