عبدالحسین زرین‌کوب ۲۷ اسفند سال ۱۳۰۱ در بروجرد متولد شد. پس از پایان دبیرستان مدتی به تدریس در مدارس خرم‌آباد و بروجرد پرداخت. در همین دوره، نخستین کتاب او به نام تاریخ تطور شعر و شاعری در ایران منتشر شد.
سال ۱۳۳۴ از رساله دکتریِ خود در رشته زبان و ادبیات فارسی با عنوان نقدالشعر، تاریخ و اصول آن که زیرنظر بدیع‌الزمان فروزانفر تألیف شده‌بود، با موفقیت دفاع کرد. سال ۱۳۳۰ در کنار عده‌ای از فضلای عصر، همچون محمد معین، پرویز ناتل خانلری، و عباس زریاب خویی برای مشارکت در طرح ترجمه مقالات دائرةالمعارف اسلام دعوت شد.
از سال ۱۳۳۵ با رتبه دانشیاری کار خود را در دانشگاه تهران آغاز کرد و عهده‌دار تدریس تاریخ اسلام، تاریخ ادیان، تاریخ کلام و تاریخ تصوف در دانشکده‌های ادبیات و الهیات شد. از سال ۱۳۴۱ به‌بعد، در دانشگاه‌های آکسفورد، سوربن، هند و پاکستان و در سال‌های ۱۳۴۷ تا سال ۱۳۴۹ در آمریکا به‌عنوان استاد میهمان در دانشگاه‌های کالیفرنیا و پرینستون به تدریس پرداخت.
یکی از مشهورترین آثارش کتاب «دو قرن سکوت» است که در آن به حوادث و اوضاع تاریخیِ ایران در دو قرن اول اسلام از حمله عرب تا ظهور دولت طاهریان پرداخته است. آثار او به‌عنوان مرجع عمده در مطالعات تصوف و مولوی‌شناسی شناخته می‌شود. از جمله آثارش می‌توان به این عناوین اشاره کرد: با کاروان حله، شعر بی‌دروغ شعر بی‌نقاب، از کوچه رندان، سرّ نی، پله پله تا ملاقات خدا، آشنایی با نقد ادبی، دیدار با کعبه جان، نامورنامه درباره شاهنامه فردوسی، ارزش میراث صوفیه و... زنده‌یاد زرین‌کوب سرانجام ۲۴ شهریور ۱۳۷۸ درگذشت.
نظر شما
