ساقی بیار باده و پر کن به یاد عید
در دِه که هم به باده توان داد، دادِ عید
بنمود عید چهره و اندر رسید باز
خرّم وصال دلبر و خوش بامداد عید...
(عبید زاکانی، قرن هشتم، ترکیبات)