حمله همزمان دو نشریه آمریکایی به وزیر خارجه ایران
از حدود یک سال پیش و در پی حصول توافق نهایی هسته‌ای میان ایران و گروه ۱+۵، بحث‌های مختلفی درباره این توافق و ابعاد و پیامدهای آن در محافل مختلف بین المللی، از جمله محافل آمریکایی در گرفته است. امروز، انتشار همزمان دو مقاله علیه ایران و دستگاه دیپلماسی کشور در دو نشریه معتبر آمریکایی، نشان داد که این بحث‌ها نه تنها به پایان نرسیده، بلکه طیف‌هایی درصدد دامن زدن و تشدید آن نیز هستند. هرچند انتشار مطالبی درباره ایران، از مسائل داخلی کشور گرفته تا سیاست‌های منطقه، روابط با غرب یا شرق و دیگر موارد، امری است که هر روز در مطبوعات و رسانه‌های آمریکایی اتفاق می‌افتد، اما اینکه دقیقاً در یک روز، دو نشریه معتبر آمریکایی که اتفاقاً هر دو نیز به طیف‌های محافظه کار این کشور وابستگی دارند، یعنی «واشنگتن پست» و «نشنال اینترست» اقدام به انتشار مطالبی علیه وزیر خارجه ایران کنند، موضوع قابل تأملی است.
روزنامه «واشنگتن پست» امروز با انتشار مطلبی با عنوان «میانه روهای ایران و هولوکاست»، لحنی تند و توهین‌آمیز را علیه محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران به کار برده است. این روزنامه، ظریف را به دروغگویی متهم کرده و محور این ادعا را برگزاری نمایشگاه هولوکاست در ایران قرار داده است. واشنگتن پست در این مطلب چنین بیان کرده که از نظر دولت اوباما، فضای سیاسی ایران در قالب یک دوقطبی تعریف می‌شود که در آن، «میانه رو‌ها» و «تندرو‌ها» در مقابل یکدیگر قرار دارند و بر اساس این تعریف، ظریف در دسته میانه‌رو‌ها قرار می‌گیرد. با این حال، این روزنامه با اشاره به مواضع پیشین ظریف درباره بازداشت جیسون رضائیان، خبرنگار واشنگتن پست در ایران، مدعی شده ظریف ادعاهایی دروغ را مطرح می‌کند. واشنگتن پست پس از بیان این مطالب، به موضوع برگزاری نمایشگاه هولوکاست در ایران پرداخته و می‌نویسد که ظریف به نمایندگی از دولت ایران، سعی دارد چنین نشان دهد که دولت، ارتباطی با نمایشگاه مذکور ندارد؛ اما چنین نیست و دولت ایران و دیگر دستگاه‌های حکومتی در برگزاری این نمایشگاه نقش داشته‌اند.
این روزنامه در پایان مطلب خود به اظهارات ظریف در یکی از مصاحبه‌هایش پرداخته که گفته بود: «من اعتقاد ندارم که تقسیم ایران به دو دسته نیروی معقول و نامعقول، صحیح و سودمند بوده یا به کسی ارتباطی داشته باشد... وقتی ایالات متحده در گذشته چنین رویه‌ای را اِعمال کرد، به نتیجه نرسید». واشنگتن پست سپس می‌نویسد: «در این موضوع، ما حرف آقای ظریف را می‌پذیریم». نیازی به گفتن نیست که مقصود واشنگتن پست از این کنایه، آن است که هیچ گروهی به نام «میانه رو» در ایران وجود ندارد و همه – به اصطلاح – «تندرو» هستند.
اما به جز این مطلب، نشریه «نشنال اینترست» نیز با انتشار مطلبی با عنوان «چگونه ایران برای دستیابی به آنچه می‌خواهد، حقیقت را تحریف می‌کند»، مجموعه‌ای از ادعا‌ها را علیه ایران و مشخصاً دستگاه دیپلماسی کشور مطرح کرده است. محور اصلی این مطلب، طرح این ادعا است که ایران با دروغگویی و موضع گیری‌های غیرواقعی درباره اجرای برجام، برداشته شدن تحریم‌ها و مسائل مرتبط، امتیازات مدنظر خود را از آمریکا دریافت می‌کند. به عبارت دیگر، ایران با ادعای عمل نکردن آمریکا به تعهدات خود و تهدید در این زمینه، از طرف مقابل امتیاز می‌گیرد. نشنال اینترست پس از بیان مقدمه‌ای در این زمینه، می‌نویسد: «پس از ماه‌ها مذاکره با گروه ۱+۵، محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران، این روند را به اوج رسانده و به استاد این بازی تبدیل شده است». نویسنده این مطلب در تأیید مدعای خود، به مقاله ظریف در نیویورک تایمز و نیز مصاحبه وی با نشریه «نیویورکر» اشاره کرده است. مواردی که در آن، ظریف به پاینبدی ایران به تعهدات بین المللی خود اشاره کرده و اقدام مشابه را از طرف مقابل خواستار شده است.
در ادامه این مطلب آمده که هرگاه صحبتی از رفتارهای ایران به میان می‌آید، ایران به جای پاسخگویی، به رفتارهای نادرست طرف مقابل اشاره کرده و انگشت اتهام را به آن طرف می‌گیرد و این امر نیز به یکی از تاکتیک‌های شناخته شده ایران تبدیل شده است. به عقیده تحلیلگر این نشریه، مواضع جدید مقامات ایرانی مبنی بر اینکه آمریکا جلوی پیشرفت اقتصادی ایران در دوره پس از «برجام» را گرفته نیز در همین راستا قابل ارزیابی است؛ بدین معنا که ایران برای گرفتن امتیازات بیشتر، چنین بیان می‌کند که با وجود انجام شدن تعهدات طرف ایرانی، آمریکا به تعهدات خود پایبند نمانده است. نشنال اینترست مدعی است که چنین امری، از ابتدا نیز قابل پیش‌بینی بوده، زیرا ایران پیش از این نیز بارها اقداماتی مشابه را انجام داده است.
با مروری بر محورهای اصلی دو مقاله مذکور، می‌توان دریافت آنچه که بیش از هر چیز اسباب ناخرسندی و حتی عصبانیت محافظه کاران و تندروهای آمریکایی را فراهم کرده و آن‌ها را به نگارش و انتشار چنین مطالبی واداشته است، توان دیپلماتیک ایران در اقناع افکار عمومی بین المللی – و حتی دولت‌های خارجی – در اثبات حقانیت خود و ناحق بودن اغلب مواضع طرف مقابل است. نکته مهمی که هر دو این نشریات بر آن دست گذاشته‌اند، استفاده دستگاه دیپلماسی کشورمان از ابزارهای جنگ تبلیغاتی خود آمریکا، یعنی مطبوعات و رسانه‌های این کشور، علیه خود آن هاست. به عبارت دیگر، مواضع وزیر خارجه ایران در مطالب منتشره وی در مطبوعات آمریکایی و نیز مصاحبه‌هایش و بازتاب یافتن این مواضع، کار را به جایی رسانده که طاقت تندروهای آمریکایی طاق شده و به توهین و اتهام زنی علیه ایران دست زده‌اند. اصل همین موضوع که دو مطلب منتشره در مطبوعات مذکور، دقیقاً در یک راستا و بر اساس مجموعه‌ای مشابه از استدلال‌ها بوده، خود نکته قابل تأمل و مهمی است که نشانگر پیروی آن‌ها از یک خط و سیاست مشترک و همسان است.
روزنامه «واشنگتن پست» امروز با انتشار مطلبی با عنوان «میانه روهای ایران و هولوکاست»، لحنی تند و توهین‌آمیز را علیه محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران به کار برده است. این روزنامه، ظریف را به دروغگویی متهم کرده و محور این ادعا را برگزاری نمایشگاه هولوکاست در ایران قرار داده است. واشنگتن پست در این مطلب چنین بیان کرده که از نظر دولت اوباما، فضای سیاسی ایران در قالب یک دوقطبی تعریف می‌شود که در آن، «میانه رو‌ها» و «تندرو‌ها» در مقابل یکدیگر قرار دارند و بر اساس این تعریف، ظریف در دسته میانه‌رو‌ها قرار می‌گیرد. با این حال، این روزنامه با اشاره به مواضع پیشین ظریف درباره بازداشت جیسون رضائیان، خبرنگار واشنگتن پست در ایران، مدعی شده ظریف ادعاهایی دروغ را مطرح می‌کند. واشنگتن پست پس از بیان این مطالب، به موضوع برگزاری نمایشگاه هولوکاست در ایران پرداخته و می‌نویسد که ظریف به نمایندگی از دولت ایران، سعی دارد چنین نشان دهد که دولت، ارتباطی با نمایشگاه مذکور ندارد؛ اما چنین نیست و دولت ایران و دیگر دستگاه‌های حکومتی در برگزاری این نمایشگاه نقش داشته‌اند.
این روزنامه در پایان مطلب خود به اظهارات ظریف در یکی از مصاحبه‌هایش پرداخته که گفته بود: «من اعتقاد ندارم که تقسیم ایران به دو دسته نیروی معقول و نامعقول، صحیح و سودمند بوده یا به کسی ارتباطی داشته باشد... وقتی ایالات متحده در گذشته چنین رویه‌ای را اِعمال کرد، به نتیجه نرسید». واشنگتن پست سپس می‌نویسد: «در این موضوع، ما حرف آقای ظریف را می‌پذیریم». نیازی به گفتن نیست که مقصود واشنگتن پست از این کنایه، آن است که هیچ گروهی به نام «میانه رو» در ایران وجود ندارد و همه – به اصطلاح – «تندرو» هستند.
اما به جز این مطلب، نشریه «نشنال اینترست» نیز با انتشار مطلبی با عنوان «چگونه ایران برای دستیابی به آنچه می‌خواهد، حقیقت را تحریف می‌کند»، مجموعه‌ای از ادعا‌ها را علیه ایران و مشخصاً دستگاه دیپلماسی کشور مطرح کرده است. محور اصلی این مطلب، طرح این ادعا است که ایران با دروغگویی و موضع گیری‌های غیرواقعی درباره اجرای برجام، برداشته شدن تحریم‌ها و مسائل مرتبط، امتیازات مدنظر خود را از آمریکا دریافت می‌کند. به عبارت دیگر، ایران با ادعای عمل نکردن آمریکا به تعهدات خود و تهدید در این زمینه، از طرف مقابل امتیاز می‌گیرد. نشنال اینترست پس از بیان مقدمه‌ای در این زمینه، می‌نویسد: «پس از ماه‌ها مذاکره با گروه ۱+۵، محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران، این روند را به اوج رسانده و به استاد این بازی تبدیل شده است». نویسنده این مطلب در تأیید مدعای خود، به مقاله ظریف در نیویورک تایمز و نیز مصاحبه وی با نشریه «نیویورکر» اشاره کرده است. مواردی که در آن، ظریف به پاینبدی ایران به تعهدات بین المللی خود اشاره کرده و اقدام مشابه را از طرف مقابل خواستار شده است.
در ادامه این مطلب آمده که هرگاه صحبتی از رفتارهای ایران به میان می‌آید، ایران به جای پاسخگویی، به رفتارهای نادرست طرف مقابل اشاره کرده و انگشت اتهام را به آن طرف می‌گیرد و این امر نیز به یکی از تاکتیک‌های شناخته شده ایران تبدیل شده است. به عقیده تحلیلگر این نشریه، مواضع جدید مقامات ایرانی مبنی بر اینکه آمریکا جلوی پیشرفت اقتصادی ایران در دوره پس از «برجام» را گرفته نیز در همین راستا قابل ارزیابی است؛ بدین معنا که ایران برای گرفتن امتیازات بیشتر، چنین بیان می‌کند که با وجود انجام شدن تعهدات طرف ایرانی، آمریکا به تعهدات خود پایبند نمانده است. نشنال اینترست مدعی است که چنین امری، از ابتدا نیز قابل پیش‌بینی بوده، زیرا ایران پیش از این نیز بارها اقداماتی مشابه را انجام داده است.
با مروری بر محورهای اصلی دو مقاله مذکور، می‌توان دریافت آنچه که بیش از هر چیز اسباب ناخرسندی و حتی عصبانیت محافظه کاران و تندروهای آمریکایی را فراهم کرده و آن‌ها را به نگارش و انتشار چنین مطالبی واداشته است، توان دیپلماتیک ایران در اقناع افکار عمومی بین المللی – و حتی دولت‌های خارجی – در اثبات حقانیت خود و ناحق بودن اغلب مواضع طرف مقابل است. نکته مهمی که هر دو این نشریات بر آن دست گذاشته‌اند، استفاده دستگاه دیپلماسی کشورمان از ابزارهای جنگ تبلیغاتی خود آمریکا، یعنی مطبوعات و رسانه‌های این کشور، علیه خود آن هاست. به عبارت دیگر، مواضع وزیر خارجه ایران در مطالب منتشره وی در مطبوعات آمریکایی و نیز مصاحبه‌هایش و بازتاب یافتن این مواضع، کار را به جایی رسانده که طاقت تندروهای آمریکایی طاق شده و به توهین و اتهام زنی علیه ایران دست زده‌اند. اصل همین موضوع که دو مطلب منتشره در مطبوعات مذکور، دقیقاً در یک راستا و بر اساس مجموعه‌ای مشابه از استدلال‌ها بوده، خود نکته قابل تأمل و مهمی است که نشانگر پیروی آن‌ها از یک خط و سیاست مشترک و همسان است.
نظر شما
